Γυναίκες - microchip

Σε όλες τις γυναίκες, μόλις γεννηθούν, γίνεται μια μυστική εμφύτευση ενός ειδικού μικροτσίπ, που τις κάνει ρομαντικές, μονογαμικές κι αφοσιωμένες στον σύντροφό τους.

Κάποιες όμως, καταφέρνουν να βρουν σε ποιο σημείο του κορμιού τους είναι το τσιπ. Και με μια περίπλοκη εγχείρηση το αφαιρούν.

Έτσι απολαμβάνουν πλέον τον έρωτα και το σεξ με πολλαπλούς εραστές, χωρίς να νιώθουν τύψεις ή ενδοιασμούς.

Είναι οι λεγόμενες «Ξετσίπωτες».


:-)

O γούγλης πάλι πρωτοτύπησε!!!

Γι αυτό μ’ αρέσει εμένα! Γιατί εκτός από την καλύτερη κατ’ εμέ μηχανή αναζήτησης, το Google, μας κάνει να χαμογελάμε κάθε φορά με τα κολπάκια του!

Έτσι και τώρα ένεκα Χριστουγέννων, αν κάνεις αναζήτηση “let it snow”, στα αποτελέσματα που θα σου δείξει, αρχίζει και χιονίζει!!! Το καλύτερο από όλα όμως δεν είναι αυτό, αλλά το ότι αν περιμένεις λίγο, τότε η οθόνη αρχίζει να θαμπώνει, σαν να ήταν τζάμι!!! Και το ακόμα καλύτερο είναι πως πατώντας το ποντίκι και σύροντας το, μπορείς να γράψεις όπως θα έγραφες σε θαμπωμένο τζάμι!!! Τέλειο? Εγώ ξετρελάθηκα πάντως!!!

Αν πατήσετε το κουμπί που έχει δεξιά και λέει απόψυξη (Defrost) τότε θα επανέλθει η οθόνη καθαρή. (αλλά θα εξακολουθεί να χιονίζει!!! Χι χι χι)

Βέβαια όλα αυτά μόνο αν χρησιμοποιείται τον browser firefox

Και καλά μας Χριστούγεννα!!!


:-)

Συλλήψεις φοροφυγάδων= όπερα –μπούφα...

από mediasoup

Σε μια πρωτοφανή, για τα ελληνικά δεδομένα, η πολιτεία με τα συντεταγμένα της όργανα, συλλαμβάνει τον ένα μετά τον άλλο μεγαλόσχημο επιχειρηματία για οφειλές προς το δημόσιο. Η αρχή έγινε με ένα προβεβλημένο λαϊκό αοιδό, ενώ το τελευταίο επεισόδιο αυτού του κακόγουστου σίριαλ είχε ως πρωταγωνιστή γνωστό μόδιστρο, ανάλγητο επιχειρηματία και διακεκριμένη προσωπικότητα του εγχώριου βλαχομπαρόκ lifestyle.

Οι συλληφθέντες οδηγούνται στον Εισαγγελέα, παίρνουν τη νόμιμη αναβολή για την προετοιμασία της υπεράσπισης τους, δικάζονται στο αυτόφωρο, καταδικάζονται μέχρι 3 χρόνια με αναστολή και αφήνονται ελεύθεροι να συνεχίσουν το έργο τους.

Η φοροκλοπή, η φοροδιαφυγή, η φοροαποφυγή είναι εγκλήματα κατά του κοινωνικού συνόλου. Αυτοί που τα διαπράττουν μπορούν να συγκριθούν μόνο με τους κατά συρροή δολοφόνους ή τους διαπράττοντες εγκλήματα γενοκτονίας.

Ως εγκληματίες κατά του κοινωνικού συνόλου θα πρέπει να τους αντιμετωπίζει η πολιτεία. Δεν το θέλει όμως. Η φορολογική νομοθεσία είναι κομμένη και ραμμένη στα μέτρα των φοροφυγάδων. Υπάρχουν χιλιάδες παραθυράκια για να ξεφύγουν από την τιμωρία. Και όλα αυτά γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει η πολιτική βούληση των κομμάτων της εξουσίας. Αν το ήθελαν θα το είχαν κάνει εδώ και 37 χρόνια. Δεν το θέλησαν ποτέ γιατί πολύ απλά, πολλοί από τους φοροφυγάδες έχουν τις κατάλληλες γνωριμίες και νύκτωρ περνούν τροπολογίες στη Βουλή, με βάση τις οποίες χαρίζονται χρέη, παραγράφονται αδικήματα, ξεπλένονται ανομήματα και οι ίδιοι παραδίδονται άσπιλοι στην κοινωνία. Μέχρι την επόμενη «ρύθμιση».

Η συστηματική αποφυγή καταβολής των φόρων από ορισμένους, η οποία γίνεται κατά σύστημα και κατ’ εξακολούθηση, στρέφεται κατά των υπολοίπων. Αυτοί, τα συνήθη φορολογικά υποζύγια, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι, καλούνται να σηκώσουν το βάρος των επιτήδειων και των απατεώνων.

Η ελληνική κοινωνία μειδιά ειρωνικά με αυτές τις συλλήψεις, αφού η τιμωρία που επιφυλάσσεται στους εγκληματίες αυτούς ισοδυναμεί με το πρόστιμο για παράνομη στάθμευση. Καλή η προσπάθεια των κυβερνώντων να μας πείσουν ότι κάτι κάνουν, αλλά μέχρι τη στιγμή που γράφονταν οι γραμμές αυτές, η ελληνική κοινή γνώμη δεν έχει πεισθεί. Και δεν πρόκειται να πεισθεί μέχρι να δει να δημεύονται οι προσωπικές περιουσίες των φοροφυγάδων και να αποδίδονται στον ελληνικό λαό.

Οι περιουσίες αυτές αποκτήθηκαν με δόλο και είναι προϊόν εγκλήματος. Είναι γνωστή, άλλωστε, η τακτική πολλών «ευυπόληπτων» επιχειρηματιών, οι οποίοι οδήγησαν σε πτώχευση της εταιρείες τους, στην εξαθλίωση τους εργαζόμενους σ’ αυτές, ενώ οι ίδιοι πλούτισαν σε βάρος των κορόιδων.

Όσο το ελληνικό πολιτικό σύστημα παραμένει σε αυτή την λογική της συγκάλυψης και της ανύπαρκτης τιμωρίας των φοροφυγάδων, τόσο θα απαξιώνεται στα μάτια των πολιτών. Όσο το ελληνικό πολιτικό σύστημα παρέχει φιλόξενη ασυλία σε αυτές τις αντικοινωνικές συμπεριφορές οδηγείται στον αφανισμό του. Δεν μπορεί το 70%, περίπου, των ετήσιων φορολογικών εσόδων του κράτους να το καταβάλουν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι και οι υπόλοιποι, παρόλο που πληρώνουν λιγότερα, να αποφεύγουν κιόλας να το κάνουν.

Ο εμπαιγμός έχει και όρια. Τα όρια αυτά τα έχουν ξεπεράσει προ πολλού με την σκόπιμη κάλυψη των φοροφυγάδων μέσω μιας πολύπλοκης φορολογικής νομοθεσίας με χιλιάδες παραθυράκια και μπαλκονόπορτες για τους αρεστούς του συστήματος. Ταυτόχρονα, κατέστησαν συνδιαχειριστή του μαύρου χρήματος και μια μερίδα των εντεταλμένων υπαλλήλων του κράτους, τους εφοριακούς, ο άνομος και προκλητικός πλουτισμός πολλών εξ αυτών αποτελεί ιδιαίτερη πρόκληση. Μήπως είναι τυχαίο ότι ο φοροεισπρακτικός μηχανισμός του κράτους έχει αποτύχει παταγωδώς; Μήπως είναι τυχαίο ότι οι εφοριακοί δια των συνδικαλιστικών τους οργάνων εμπόδιζαν την πλήρη και σύγχρονη μηχανογράφηση των εφοριών μέχρι σήμερα, γιατί έτσι θα έχαναν την «προσωπική επαφή» με τον «πελάτη»; Μήπως είναι τυχαίο ότι ελάχιστες, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού, έφτασαν στα δικαστήρια και στον κολασμό πράξεων όπως η δωροληψία και αυτό μετά τον ξεσηκωμό της κοινής γνώμης;

Ας αφήσουν λοιπόν, την όπερα – μπούφα με τις συλλήψεις των φοροφυγάδων. Δεν πείθουν κανέναν ότι προασπίζονται το δημόσιο συμφέρον. Το μόνο που κάνουν είναι να γελοιοποιούνται στα μάτια των πολιτών που βλέπουν αυτό το κακοσχεδιασμένο και κακοπαιγμένο έργο τους να παρελαύνει από τις οθόνες της εθνικής τηλοψίας.

...

Ανέκδοτο!!!

Ένας άνθρωπος κολυμπούσε στην θάλασσα και εμφανίζεται ένας καρχαρίας.

Όλοι πετάγονται στην ξηρά πανικόβλητοι, εκτός από έναν κολυμβητή που δεν κατάλαβε τί γινόταν.

Ο κόσμος βλέπει τον καρχαρία να τον πλησιάζει και να του λέει κάτι. Ο κολυμβητής απαντά…

Ο καρχαρίας του ξαναμιλά.

Ο κολυμβητής ξαναπαντά.

Ο καρχαρίας του λέει πάλι κάτι.

Απαντά πάλι ο κολυμβητής και ο καρχαρίας φεύγει.

Βγαίνει ο κολυμβητής έξω και τον ρωτάνε οι άνθρωποι.

- Τί έγινε, ρε φίλε; Είδαμε τον καρχαρία που σου μίλαγε και μετά έφυγε χωρίς να σε πειράξει. Τί συνέβει;

- Να, την πρώτη φορά με ρώτησε τί ψήφισα το 1984 και του είπα ΠΑΣΟΚ.

- Και την δεύτερη;

- Τί ψήφισα το 1988, και του είπα πάλι ΠΑΣΟΚ.

- Και την τρίτη που εξαφανίστηκε;

- Τί ψήφισα το 1992. Και του ειπα πάλι ΠΑΣΟΚ και τότε τα πήρε στο κρανίο και μου είπε: “Εσύ φίλε μου δεν τρώγεσαι με τίποτε!”

...

πλεονάζον προσωπικό

Ποιος είναι τελικά το πλεονάζον προσωπικό;

Πόσα κιλά (μ@λ..ας) μπορεί να είναι ο Πάγκαλος?

Δεν λέει να κλείσει το στόμα του και έτσι γίνεται όλο και πιο πολλά κιλά................................................ μ@λ@κ@ς!!!

Έλεος ρε Πάγκαλε πια... Κλείστο το επιτέλους!!!

Και το σχόλιο που είναι όλα τα λεφτά!

-ειδες τι παθαινεις αμα εχεις χρονια να δεις το πουλακι σου?

χα χα χα!

Υ.Γ.

Αι Βασίλη είσαι μεγάλος μόρτης!

Λοιπόν με αυτό το ποστ, σπάω το ατομικό μου ρεκόρ, των 8 ποστ σε ένα μήνα!!! Χι χι χι. Οκ το κυνήγησα για να το πετύχω! Τουλάχιστον στην αρχή έψαχνα τι θα γράψω, έψαχνα θέματα για να παραπέμψω, αλλά στην πορεία το ξέχασα το θέμα. Ώσπου διάβασα το παρακάτω άρθρο για τον Άγιο Βασίλη, που πολύ μου άρεσε, το βρήκα πολύ έξυπνο και γιατί λοιπόν να μην το μοιραστώ εδώ και βέβαια είναι γεγονός! Κυρίες και κύριοι σπάω το ατομικό μου ρεκόρ, με 9 άρθρα για τον μήνα Νοέμβριο του σωτήριου έτους 2011 !!!

από mediasoup

Αι Βασίλη είσαι μεγάλος μόρτης!

Της Δήμητρας Δάρδα


Πρώτη φορά θα σου γράψω γράμμα. Όχι για να σου ζητήσω κάτι. Αυτό είναι και το λάθος μου στις σχέσεις. Δεν ζητούσα τίποτα…δεν έπαιρνα και τίποτα, σαν τα μπακακάκια!

Απλά θέλω να σου πω τι εικόνα έχω για σένα! Ξέρεις, θεωρώ ότι είσαι πολύ μάγκας, μόρτης και καραμπουζουκλής. Αλλά και πολύ σκοτεινός τύπος.

* Είσαι κρυφό-αναρχικός, σύντροφος! Φοράς πάντα κόκκινα με μαύρα στρατιωτικά μποτάκια και ζώνη σφιχτά δεμένη στην μέση σου. Έχεις τη θεωρία σου, την πολιτική σου άποψη αλλά δεν την φωνάζεις, ούτε σε απεργίες ούτε σε λαϊκά συλλαλητήρια. Μάγκας!

* Δεν ξέρει κανείς που να σε βρει. Τα προσωπικά σου στοιχεία δεν υπάρχουν σε κανένα τερματικό καμιάς υπηρεσίας, μυστικής ή φανερής, δημόσιας η ιδιωτικής και έχεις επιλέξει να μένεις μακριά από όλους. Άρα δεν χρωστάς, αλλά κάπου βρίσκεις μπικικίνια για να ζεις αλλά και να κάνεις τόσες χιλιάδες δώρα. Παίζει κάτι σε Ελβετία;

* Δεν έχεις γείτονες, γιατί θα τους ξέραμε! Δεν ξέρει κανείς την προσωπική σου ζωή, αν είσαι gay ή straight, αν είσαι παντρεμένος αν έχεις γκομενάκια, παιδιά και εγγόνια! Πάντως αν ψάχνεις τρίτο πρόσωπο στην σχέση σου, όποια και να είναι, εγώ είμαι πρόθυμη, διότι είμαι σχεδόν άνεργη και έχω πολύ χρόνο!

* Ίσως να είσαι και κατάσκοπος. Πως περνάς από χώρα σε χώρα και από ήπειρο σε ήπειρο, χωρίς διαβατήριο και μάλιστα σε πτήσεις που δεν πιάνονται στα rantar; Τρελό αγόρι! Αν δεις την δική μου φωτογραφία στο passport θα κλάψεις. Από τα γέλια! Το ξέρεις βέβαια ότι, δεν σ έχει δει κανείς να πιλοτάρεις τους τάρανδους. Κι αν έχεις τάρανδους, πες μου τουλάχιστον τι μάρκα είναι! Γιατί σίγουρα δεν θα πληρώνεις τέλη κυκλοφορίας για τα συμπαθητικά τετράποδα. Ενώ εμένα μου έφτασε το ΤΕΛΟΣ…και συγκάηκαν οι μασχάλες μου!

* Σου αναγνωρίζω ότι είσαι μεγάλος Star. Χολιγουντιανός. Είσαι παγκοσμίως γνωστός, φιγουράρεις κάθε Χριστούγεννα στα εξώφυλλα των σπουδαιότερων και έγκυρων περιοδικών και εφημερίδων και είσαι πρώτο θέμα σε τηλεοπτικές εκπομπές. Φωτογραφίζεσαι παντού χωρίς συνοδό, με ένα ήρεμο χαμόγελο άντε και κανένα «χο χο χο», και έξω.. από την πόρτα! Κι όμως σε μιμούνται χιλιάδες…Πάντως εγώ είμαι ελεύθερη να ξέρεις!

* Αλλά εδώ είναι που μου καίς τον εγκέφαλο! Την μια ημέρα σε βρίσκω στο Σύνταγμα και την άλλη στην Time Square. Εδώ πρέπει να πάρεις θέση. Δεν θα το αφήσω έτσι. Απάντησε μου είσαι ΚΛΩΝΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ή όχι; Να ξέρω σε ποιόν Άγιο Βασίλη να κάνω τα γλυκά μάτια! Και δεν έχεις και προσωπική σελίδα στο Facebook! Να σου στείλω φωτογραφία μου με μαγιό να πάρεις τρείς ανάσες για να με

κοιτάξεις! Διότι, για να με δεις ολόκληρη πρέπει να με ξεδιπλώσεις. Σαν τις αφίσες στο Playboy! Κι αν στην στείλω και σε 3D, ε τότε σίγουρα θα χάσεις τις γιορτές!

* Επίσης, αν και δεν ξέρω τα χόμπι σου, σίγουρα θα είσαι ο μεγαλύτερος συλλέκτης γραμματοσήμων! Φέτος δεν το βλέπω να μαζεύεις παραπάνω από 20 γιατί δεν υπάρχει σάλιο...να το κολλήσουμε!

* Αλλά πάνω από όλα, ξέρεις, τι με φτιάχνει σε σένα; Που δεν μπήκες ποτέ στον πειρασμό να ρίξεις έστω δύο ανταύγειες στα μακριά πλούσια μαλλιά σου! Δεν έβαλες ποτέ καραμπογιά, για να δείξεις νεότερος, φρέσκος και σύγχρονος. Δεν έκοψες φράντζα, δεν έφτιαξες χαίτη, δεν έκανες περμανάντ, δεν έπεσες στην παγίδα του κότσου, της γαλλικής κοτσίδας ή του πάνκ! Είμαι σίγουρη ότι τα μποτοξάκια σου τα χτυπάς, την ψαλίδα την παίρνεις και κάνεις μανικιούρ! Είσαι λίγο metrosexual, αλλά δεν με χαλάει! Σε θέλω!

Σε πάω Μπίλ. Ήσουν, είσαι και θα είσαι ο άντρας των ονείρων μου, γιατί έχεις και κοιλιά (άρα τα «χτυπάς» τα κοψίδια!) και εξοχικό και επειδή έχεις κάνει μόδα τον σκούφο ύπνου. Άρα κοιμάσαι και ονειρεύεσαι, σαν κι εμένα!

Υπάρχει κι η άλλη άποψη για το αν το Google+ είναι επιτυχημένο ή όχι!!!

Διαβάζω στο site του Pc Magazine... :-)

Με το που παρουσιάστηκε το Google+, έπευσαν όλοι να του δώσουν τον τίτλο "το αντίπαλον δέος του Facebook". Λίγους μήνες μετά, το Google+ φαίνεται να έχει χάσει τη δυναμική που είχε στην αρχή. Μήπως, όμως, αυτό δεν απασχολεί καθόλου τη Google;

Πώς θα σας φαινόταν η ιδέα ότι το Google+ δεν είχε ποτέ ως στόχο να ανταγωνιστεί το Facebook; Κάτι τέτοιο ακούγεται εντελώς παράλογο. "Αν δεν προορίζεται για αντι-Facebook, τότε γιατί το έφτιαξε η Google;" θα ρωτήσει κάποιος. Η απάντηση είναι πολύ απλή: για διαφημιστικά έσοδα.

Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το Facebook κατάφερε πολύ γρήγορα να γίνει η Νο1 δύναμη στις υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης. Ο Mark Zuckerberg και η παρέα του εκμεταλλεύτηκαν άριστα την απήχηση του Facebook κι έφτιαξαν μια διαφημιστική πλατφόρμα, η οποία "σερβίρει" στοχευμένο περιεχόμενο, με φίλτρα όπως η ηλικία, το φύλο, η τοποθεσία, ακόμα και το σχολείο ή το αγαπημένο τηλεοπτικό πρόγραμμα. Παρ' όλη την ακρίβεια των φίλτρων, πάντως, το Facebook δεν είναι σε θέση να ξέρει πότε θέλει ένας χρήστης να προχωρήσει σε μια αγορά, έτσι ώστε να του εμφανίσει εκείνη τη στιγμή την κατάλληλη διαφήμιση.

Και περνάμε στη Google. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, η Google μέχρι τώρα κάνει ακριβώς το αντίθετο: εμφανίζει μεν διαφημίσεις τη στιγμή που ο χρήστης θέλει να αγοράσει κάτι, δηλαδή τη στιγμή που κάνει μια αναζήτηση για ένα προϊόν, ωστόσο η πλατφόρμα της Google δεν ξέρει και τόσα πολλά για τον υποψήφιο αγοραστή, πέρα από τη γεωγραφική του θέση. Κάπου εδώ μπαίνει το Google+. Ουσιαστικά, η μόνη δουλειά που κάνει το Google+ είναι να ενημερώνει τη Google για τις προτιμήσεις και τα δημογραφικά χαρακτηριστικά του του χρήστη. Έτσι, τη στιγμή που ένα μέλος του Google+ κάνει μια αναζήτηση στη μηχανή της Google, η πλατφόρμα μπορεί να φιλτράρει ιδανικά τις διαφημίσεις, εμφανίζοντας αυτές που ανταποκρίνονται και στα κριτήρια της αναζήτησης, αλλά και στα προσωπικά χαρακτηριστικά του ενδιαφερόμενου. Έτσι, οι διαφημιζόμενες εταιρείες φτάνουν πάντα στο target group που επιθυμούν την κατάλληλη στιγμή και άρα πληρώνουν περισσότερα χρήματα για διαφημίσεις.

Από αυτή την άποψη, το μόνο που θέλει η Google είναι να εγγραφεί κάποιος στο Plus και να φτιάξει το προφίλ του. Έτσι, η εταιρεία θα μπορεί να εφαρμόζει το παραπάνω μοντέλο σε κάθε αναζήτηση. Το αν θα ξαναμπεί ο χρήστης στο Google+ είναι μάλλον αδιάφορο - η δουλειά για την εταιρεία έχει ήδη γίνει.

Συμπέρασμα: Ακόμα κι αν οι χρήστες του Google+ δεν χρησιμοποιούν την υπηρεσία όσο χρησιμοποιούν το Facebook, η Google δεν ανησυχεί καθόλου.

:-)

Τα κινητά «πεθαίνουν» στις τουαλέτες

Προσωπικά δεν μου έχει τύχει, αλλά πολλές φορές την γλύτωσα στο παρά τρίχα και σίγουρα έχω ακούσει ιστορία κάποιου γνωστού ή γνωστού κάποιου φίλου που του έχει πέσει το κινητό του τηλέφωνο στην λεκάνη της τουαλέτας!!!

Σύμφωνα λοιπόν με το TechIT :

Το 50% των κατεστραμμένων κινητών τηλεφώνων, «άφησαν την τελευταία τους ηλεκτρονική ανάσα λόγω πνιγμού σε κάποια λεκάνη»

Τα κινητά είναι δυνατόν ως γνωστό είναι δυνατόν να καταστραφούν από το νερό ή από το υγρό γενικότερα στοιχείο.

Ωστόσο, ποια είναι η αναλογία; Στην έρευνα συμμετείχαν 1.937 χρήστες κινητών άνω των 18 ετών. Είχαν ερωτηθεί, εάν είχαν καταστρέψει κάποια στιγμή κάποιο κινητό τους με νερό ή άλλο υγρό και αν ναι, πώς / πού.

Οι απαντήσεις που διαμόρφωσαν τα αποτελέσματα της έρευνας έχουν ως εξής:

- Η τουαλέτα είναι στην πρώτη θέση. Το 47% είχαν καταστρέψει τα κινητά τους στην λεκάνη της τουαλέτας (δηλαδή τους είχε πέσει μέσα).

- Τα ποτά και οι πότες είναι στη 2η θέση. Ένα 21% παραδέχθηκε ότι είχε χυθεί ποτό ή πως είχε πέσει και ολόκληρη η συσκευή μέσα σε ένα.

- Από την άλλη ένα 12% δήλωσε ότι κατά κάποιο τρόπο είχε πάρει το κινητό μαζί του στην μπανιέρα.

- Τέλος το 7% είχε υποστεί υγρή καταστροφή κατά το πλύσιμο των χεριών και ένα 3% επειδή είχε πλυθεί μαζί με τα ρούχα σε πλυντήριο, ξεχασμένο μέσα σε κάποια τσέπη.

Η πιο ενδιαφέρον (για μένα) εξέλιξη των κινητών!!!

Διάβασα ότι σε 5 χρόνια οι μπαταρίες στα κινητά θα έχουν 10 φορές περισσότερη αυτονομία

Αυτή είναι εξέλιξη!!!


:-)

Κοίτα τι μαθαίνεις πρωί πρωί! (βρε την google!)

Το πρωί διάβασα σε κάποιο site στο ίντερνετ, ότι η google βάζει ένα κουίζ κάθε μέρα για να μας κάνει να ακονίζουμε το μυαλό μας, να ψάχνουμε να βρίσκουμε και τελικά να μαθαίνουμε κάτι...

Δείτε εδώ το σχετικό άρθρο για τα google-κουίζ ή εδώ την ερώτηση της ημέρας.

Με αφορμή λοιπόν το σημερινό κουίζ (αν θέλετε να το λύσετε μόνοι σας, μην διαβάσετε παρακάτω)

The first vending machines in the United States dispensed a product that’s currently banned in Singapore. What is it?

και μετά από αρκετό σερφάρισμα, βρήκα αυτό, το οποίο με κατενθουσίασε!!!

Να προσθέσω τέλος για να καταλάβετε και τον ενθουσιασμό μου, δεν μασάω, δεν μ' αρέσει να βλέπω τους άλλους να μασάνε, δεν μ' αρέσει η μυρωδιά, γενικά την σιχαίνομαι! Δεν μασάω λέμε!!! :-)

Μήπως να πάω να ζήσω σε κάποια από τις παραπάνω πόλεις?

:-)

Η πιτσιρίκα που διάλεξε την «σκοτεινή πλευρά»

Το σατανικό της γέλιο την προδίδει!

:-)

Της ώρας...

-Ένα λάθος κόμμα μπορεί να σου χαλάσει όλη τη σύνταξη, έλεγε η δασκάλα στο σχολείο.Τώρα κατάλαβα ότι δεν εννοούσε τα γραπτά.

-Θα ζήσουμε την ιστορική στιγμή παράδοσης-παραλαβής του twitter account @PrimeministerGR

-Η κατάσταση είναι τόσο σοβαρή που το Star έχει ειδήσεις

-Τώρα που θα παραιτηθεί ο Μπερλουσκονι να τον κάνουμε εμείς εδω πρωθυπουργό. Ειναι και γκομενιαρης, θα θυμίζει και στους γέρους τον Αντρέα

-Μικροποσότητες δερματίνης προερχόμενης πιθανότατα από καρέκλα, βρέθηκαν στα νύχια του Πρωθυπουργού, από άγνωστη μέχρι στιγμής αιτία.

-Πιθανό sms: Τελειώνετε με τις μαλακίες σας και ελάτε. Στις 9 έχει dancing. Κάρολος

-Άραγε η νέα συγκυβέρνηση παπανδρέου-σαμαράς θα λέγεται ΠΑΠΆΡΑΣ???

-Άνοιξε το κλειστό επάγγελμα του πρωθυπουργού της χώρας

-Αν συνδυάσεις το μαλλί του Σαμαρά, το μουστάκι του ΓΑΠ και το ύψος της Αλέκας, βγαίνει ο Σούπερ Μάριο.

-Κάποιος να τους πει να τελειώνουν επιτέλους..... Θέλω να μάθω τι νόμισμα θα βάλω φέτος στην βασιλόπιτα..!


:-)

ΦΤΟΥΞΕΛΕΥΤΕΡΙΑ!!!

Ομάδα Κουκλοθέατρου και Αφήγησης Παραμυθιών ΦΤΟΥΞΕΛΕΥΤΕΡΙΑ
Θέατρο Studio Μαυρομιχάλη
Μαυρομιχάλη 134

Λοιπόν…
Την ομάδα δεν την ήξερα κι ούτε είχα ακούσει τίποτα γι’ αυτήν. ‘Όχι ότι ασχολούμαι και πάρα πολύ με τα παιδικά, αλλά έχω ανιψιό και βαφτισιμιά, οπότε όλο και κάτι παίρνει το αυτί μου.

Δεν είχα ακούσει λοιπόν, μέχρι που έπεσε μια προσφορά στο ίντερνετ, με την οποία δύο άτομα μπορούσαν να παρακολουθήσουν την παράσταση «Γιατί φυσάει ο άνεμος», με ένα εισιτήριο. Ακολούθησα το λίνκ της ομάδας , ενδιαφέρον μου φάνηκε, έτσι αποφάσισα να εκμεταλλευτώ την προσφορά και να κάνω ένα δώρο στα πιτσιρίκια «μου».

Την Κυριακή στις 5 παρά τέταρτο το απόγευμα, ήμασταν στο θέατρο Studio Μαυρομιχάλη. Από την στιγμή που πλησιάσαμε στο ταμείο του θεάτρου, μπήκαμε κατευθείαν σε ένα άλλο κλίμα, αυτό το χαρούμενο, το παιδικό, το φιλικό, το ζεστό… Μάθαμε από τον Κωνσταντίνο, ότι μπορούμε να περάσουμε μέσα άμεσα, γιατί μας περίμεναν «εργασίες». Εκεί περίμενε η Αγγελική, η οποία μας εξήγησε το παιχνίδι με τους ανέμους και μας έδειξε ότι μπορούμε να ζωγραφίσουμε, με υλικά που υπήρχαν στον πάγκο.

Όπως καταλαβαίνεται, με τις «εργασίες» εξαφανίστηκε ο χρόνος αναμονής μέχρι να ξεκινήσει η παράσταση. Ο χρόνος πέρασε τόσο ευχάριστα, που πραγματικά δεν μπορώ να θυμηθώ αν η παράσταση άρχισε 5 ακριβώς ή αργότερα! Νομίζω ότι ήταν ότι το καλύτερο και πρωτότυπο!

Τα μόνο αρνητικά που εγώ είδα, αλλά πρέπει να σημειώσω ότι τα πιτσιρίκια καθόλου δεν φάνηκε να τα ενοχλεί, είναι ότι ο χώρος για τις εργασίες, μου φάνηκε μικρός (εντάξει αυτόν είχαν τι άλλο να έκαναν?) και ότι ίσως οι μπογιές θα μπορούσαν να είναι μοιρασμένες σε 2 κουτιά, για να υπάρχει πιο εύκολη πρόσβαση σ΄ αυτές από όλα τα παιδιά. Βέβαια κι αυτό δημιουργούσε μια όμορφη κινητικότητα.:-)

Να προσθέσω εδώ, που εγώ το θεωρώ σημαντικό, ότι όλες οι «εργασίες» που έκαναν τα παιδιά, είχαν σχέση με το θέμα της παράστασης.

Είχε κι ένα ερωτηματολόγιο για τους μεγάλους. Το βρήκα πολύ όμορφο, παρόλο που ομολογώ ότι δυσκολεύτηκα να απαντήσω. Ρωτούσε για παραμύθια και ξαφνικά δεν θυμόμουν κανένα παραμύθι!

Όταν η Αγγελική χτύπησε το 2ο καμπανάκι, μπήκαμε μέσα, μπροστά οι μικροί και πίσω οι μεγάλοι! Παρακολουθήσαμε μια αλλιώτικη παράσταση με πολύ κέφι, με αφήγηση, μουσική, κουκλοθέατρο, θέατρο, χιούμορ για μικρούς και μεγάλους. Προσεγμένη και όμορφη. Όλοι στο τέλος ήταν ευχαριστημένοι και η έξοδος από το θέατρο ήταν θεαματική, αφού κυνηγήσαμε ένα ψάρι να μην βγει έξω στο δρόμο!!! :-)

Προσωπικά ενθουσιάστηκα και δεν μπορώ να πω ότι ενθουσιάζομαι εύκολα. Ή μάλλον ενθουσιάζομαι, όταν βλέπω ανθρώπους θετικούς και χαρούμενους με όρεξη για να διασκεδάσουν τους άλλους. Θα ξαναπήγαινα σίγουρα! Πολλά μπράβο στην ομάδα, συνεχίστε έτσι!

Ανταπόκριση για τα Φερούγισματα....


....

Facebook.gov

Ολυμπιακός και ... Μέρκελ!!!

Ο ολυμπιακός κέρδισε εχθές την πρωταθλήτρια Γερμανίας με 3-1.
Σήμερα λοιπόν κοιτώντας τα πρωτοσέλιδα των αθλητικών εφημερίδων, σκεφτόμουν ότι κανείς δεν μπορεί να μας κατηγορήσει ότι δεν έχουμε χιούμορ….!!!

Αντιγράφω λοιπόν από πρωτοσέλιδα, πρωτοσέλιδα επαναλαμβάνω, αθλητικών εφημερίδων.

«Πάρτε τις δόσεις σας!!!»
«Έτσι γα…. αυτοί που σας χρωστάνε»
«Πάρτε όλο το δάνειο και βάλτε το στον κ…»!!!
«Ετσι κουρεύει ο Πειραιάς»
Αναφέρονται τα ονόματα των 3 παικτών που έβαλαν τα γκολ του Ολυμπιακού και συνέχιζε «η τρόικα που καθάρισε την πρωταθλήτρια της Μέρκελ»!
«Η Ντόρτμουντ πήρε τη… δόση της από τον Έλληνα θρύλο που την γλέντησε δανεικά κι αγύριστα»!!!

Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να νοιώθω καλύτερα που χρεοκόπησε η Ντόρτμουντ της Μέρκελ από τον Έλληνα Ολυμπιακό, αλλά δυστυχώς δεν, μάλλον χειρότερα νοιώθω. Θα ήταν ψέμα αν πω ότι δεν χαμογέλασα με τα δημοσιεύματα αυτά, αλλά με εκείνο το πικρό χαμόγελο, όπως όταν βλέπεις μια επιτυχημένη γελοιογραφία για την πολιτική μας κατάσταση.
Σκεφτόμουν τι ωραία που θα ένοιωθα να μπορούμε να κάναμε ένα 3-1 με την Γερμανία ή με την τρόικα και σε πολιτικό επίπεδο…


...

Αγανακτισμένοι hacker κατά βουλευτή του ΠΑΣΟΚ

Διαβάστε εδώ για τον χάκερ που ανάρτησε κείμενο σε ιστοσελίδα βουλευτή του ΠΑΣΟΚ :-)

...

" Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα; "

Εχθές στο θέατρο βράχων είχε συναυλία ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου. Σε όλη την διάρκεια της συναυλίας κι όση ώρα τραγουδούσε ο Παπακωνσταντίνου, είχα την συνειδητοποιημένη ψευδαίσθηση ότι υπάρχει ελπίδα. Είπε όλα τα παλιά καλά επαναστατικά τραγούδια. Ο κόσμος τραγουδούσε με πάθος. Όπως μας έβλεπα να τραγουδάμε όλοι μαζί, σκεφτόμουν τι κρίμα αυτή η σύμπνοια να τελειώνει, με το που τελειώνει η συναυλία. Μετά αρχίζει ο καθένας να τρέχει να περάσει μπροστά, να φύγει πρώτος, αν είναι δυνατόν να σε πατήσει και να περάσει από πάνω σου, γιατί του κλείνεις το δρόμο και τον καθυστερείς. Νομίζω ότι οι στίχοι του Γ. Σουρή που γράφτηκαν το 1893 (!!!) είναι καταπληκτικοί. Και δεν μιλάει μόνο για αυτούς που

κι αν αυτοι σε κλέβουνε τον κλέφτη να γυρεύουνε

, αλλά και για όλους εμάς που

ουρείν εις όποιο θέλει μέρος

και του

«δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».

Νομίζω ότι το ποίημα τα λέει τέλεια. Το μόνο που δεν λέει είναι αν θα βάλουμε ποτέ μυαλό…
Αλλά αν 100 χρόνια μετά που γράφτηκαν αυτοί οι στίχοι, δεν έχει αλλάξει τίποτα κι είναι σαν να γράφτηκε για την σημερινή κατάσταση, τότε τι ελπίδα μπορούμε να έχουμε? Μόνο ένα θαύμα ίσως, αλλά ποιος πιστεύει πλέον στα θαύματα?

Μπράβο στον Βασίλη Παπακωνσταντίνου που μελοποίησε τους στίχους κι έτσι ξαναθυμηθήκαμε το τέλειο ποίημα του Σουρή

Όλοι οι (τέλειοι) στίχοι του ποιήματος του Σουρή που λέγεται «Ανθολογία της Οικονομίας»

Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σε όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;

Να τρέφει όλους τους αργούς,
ναχει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;

Ναχει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;

* * *

Κλέφτες φτωχοί και άρχοντες με άμαξες και άτια,
κλέφτες χωρίς μία πήχυ γη και κλέφτες με παλάτια,
ο ένας κλέβει όρνιθες και σκάφες για ψωμί
ο άλλος το έθνος σύσσωμο για πλούτη και τιμή.

* * *

Όλα σ' αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
Ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τί λέγεται ντροπή.

* * *

Ο Έλληνας δυο δίκαια ασκεί πανελευθέρως,
συνέρχεσθαί τε και ουρείν εις όποιο θέλει μέρος.

* * *

Χαρά στους χασομέρηδες! χαρά στους αρλεκίνους!
σκλάβος ξανάσκυψε ο ρωμιός και δασκαλοκρατιέται.

* * *

Γι' αυτό το κράτος, που τιμά τα ξέστρωτα γαϊδούρια,
σικτίρ στα χρόνια τα παλιά, σικτίρ και στα καινούργια!

* * *

Και των σοφών οι λόγοι θαρρώ πως είναι ψώρα,
πιστός εις ό,τι λέγει κανένας δεν εφάνη...
αυτός ο πλάνος κόσμος και πάντοτε και τώρα,
δεν κάνει ό,τι λέγει, δεν λέγει ό,τι κάνει.

* * *

Σουλούπι, μπόϊ, μικρομεσαίο,
Ύφος του γόη, ψευτομοιραίο.
Λίγο κατσούφης, λίγο γκρινιάρης,
λίγο μαγκούφης, λίγο μουρντάρης.

Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου κι από παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.

* * *

Και ψωμοτύρι και για καφέ
το «δε βαρυέσαι» κι «ωχ αδερφέ».
Ωσάν πολίτης, σκυφτός ραγιάς
σαν πιάσει πόστο: δερβεναγάς.

Θέλει ακόμα -κι αυτό είναι ωραίο-
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυο φορώντας τα πόδια πού 'χει
στό ένα λουστρίνι, στ' άλλο τσαρούχι.

* * *

Δυστυχία σου Ελλάς, με τα τέκνα που γεννάς.
Ω Ελλάς, ηρώων χώρα, τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;

* * *

καιρό έχω να γράψω...

Πριν λίγο προσπαθούσα να γράψω κάτι κι έλεγα ότι έχω καιρό να γράψω κι έχω ξεμάθει.
Οπότε τα παράτησα και ξεκίνησα να σερφάρω στο ιντερνετ
Κι εκεί μεταξύ πολλών άλλων διάβασα κι αυτό :-)

10 Steps to Becoming a Better Writer
1. Write.
2. Write more.
3. Write even more.
4. Write even more than that.
5. Write when you don’t want to.
6. Write when you do.
7. Write when you have something to say.
8. Write when you don’t.
9. Write every day.
10. Keep writing.

Από http://www.copyblogger.com/become-a-better-writer/

Έχω τρελά νεύρα!
Θες η κρίση, θες τα λεφτά που μια που τα παίρνεις, μια που τα δίνεις, θες το καλοκαίρι, θες που βλέπω να είναι μακριά οι διακοπές αν θα έρθουν κι αυτές, λίγο το άγχος στη δουλειά, λίγο οι κοινωνικές σχέσεις που με έχουν κουράσει κατα κάποιο τρόπο, το θέμα είναι πως έχω νεύρα!
Είπα να γράψω μπας και ξεσπάσω, αλλά τι να γράψω? Αυτή τη στιγμή έτσι όπως είμαι ούτε ξέρω τι γίνεται μες στο μυαλό μου κι ούτε τι είναι αυτό που θα με έκανε να ηρεμήσω.
.....................................................................
Θέλω συνέχεια παρέα, να βγαίνω έξω, να κάνω βόλτες, αλλά μετά στο τέλος όταν γυρίζω, είναι κάπως, δεν είμαι ευχαριστημένη, δεν μου φτάνει. θέλω κι άλλο ή το θέλω κάπως διαφορετικά. Χέ$ε ψηλά κι αγνάντευε δηλαδή!
....................................................................
Λοιπόν όσο κι απίστευτο κι αν μου φαίνεται, ηρέμησα αρκετά! Η αφορμή είναι το πάθος του συναδέλφου για τα κουφέτα!!!
Μοίρασαν μπουμπουνιέρες από βάφτιση και έτσι ξεκίνησε η πλάκα. Ο συνάδελφος δεν ήταν εδώ όταν μοίρασαν τις μπουμπουνιέρες, οπότε δεν πήρε κι άρχισε να ζαχαρώνει τις μπουμπουνιέρες των άλλων... Πλάκα στην πλάκα, έφτασε να πει, να πάρουμε τηλέφωνο για βόμβα, ώστε να φύγουν όλοι και να μαζέψουμε όλες τις μπουμπουνιέρες! Οπότε και γέλασα!!!
Τελικά μπορεί να ξεκολήσει το μυαλό σου εκεί που δεν το περιμένεις!!!
Ουφ, καλύτερα τώρα...

.

Συνειδητοποιώντας το μεγαλείο ενός καλού ανθρώπου...

Ο Βέγγος δεν ήταν από τους αγαπημένους μου ηθοποιούς! Ηταν ταινίες που λάτρευα το πως έπαιζε κι ήταν άλλες ταινίες του, που βαριόμουν αφόρητα. Δεν έχω καταφέρει να δω ολόκληρη ταινία με τον περιβόητο θουβου!!!
Γενικά όμως, από συνεντεύξεις του ή δηλώσεις του ή από ανθρώπους που τον είχαν γνωρίσει, είχα πολύ καλή άποψη, τον συμπαθούσα, μου ήταν αγαπητός, είχα την αίσθηση ότι είναι ένας γλυκός άνθρωπος. Αυτό όμως που μου έκανε την περισσότερη εντύπωση και με έκανε να γράψω, ήταν το εξής:

Από εχθές που μαθεύτηκε η είδηση του θανάτου του, βλέπω μια πίκρα σε όλους τους ανθρώπους. Σε όλους. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην το μάθει κανείς, αν μιλούσε έστω και για λίγο με κάποιον. Ανεξάρτητα με το ποιος ήταν αυτός ο κάποιος. Εχθές όπου και να βρισκόμουν, με όποιον και να μίλησα, όλοι μου έλεγαν αυτό, «πέθανε ο Βέγγος». Δεν θυμάμαι ποτέ ξανά κι ειδικά τα τελευταία χρόνια, που εγώ τουλάχιστον διακρίνω μια αδιαφορία στον κόσμο για το τι συμβαίνει γύρω του, δεν θυμάμαι λοιπόν να είδα τόσο έντονο και μαζικό ενδιαφέρον ανθρώπων για κάποιον άλλον άνθρωπο. Ηλικιωμένους ή νέους, άντρες ή γυναίκες, θεατρόφιλους ή μη, φίλους ή ακόμα και αγνώστους που απλά έτυχε να πιάσεις την κουβέντα στο δρόμο και η αφορμή ήταν αυτή: «Πέθανε ο Βέγγος»

Ένα ταπεινό αντίο κι από μένα καλέ μου άνθρωπε…

.

Τζούλια...

Ξέρω μάλλον ανεπίκαιρο το θέμα μου, αλλά τα βρήκα στον υπολογιστή μου και χαμογέλασα κι είπα να τα ανεβάσω κι εδώ!

Δεν έχω ιδέα πως και που τα βρήκα, (μάλλον κάποιος θα μου τα έστειλε με email)

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς!

Ξημέρωσε ξανά κι η μέρα που περνά
ανάποδη σου βγαίνει και πονά
πάντα χαμογέλαγες και τώρα καταριέσαι
σμίξε τα χειλάκια μη βαριέσαι

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής

Μια φάρσα είναι η ζωή πολύ καλά στημένη
κι ο θάνατος γελά και περιμένει
ό,τι βαραίνει πέτα το και στη σκηνή υποκλίσου
χαμογέλασε στο θεατή σου

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής

Με τις γυναίκες ήσουνα πάντα ο σούπερ γκούφι
και τώρα σε φωνάζουνε μαγκούφη
κι αν όλες σε αφήσανε σε κυνηγάει μια
η αιώνια η γκαντεμιά

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής

Και αν σε κλείσει η τράπεζα μες στη φυλακή
κάθε μέρα θα 'ναι Κυριακή
μη σε νοιάζει όλα θα είναι πληρωμένα
αχ, να με μαζεύανε κι εμένα

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής

Όλα στη ζωή σου είναι δανεικά
χαμογέλα φέρσου ευγενικά
μην το γρουσουζεύεις σκέψου θετικά
όλα στη ζωή είναι σκατά

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής

Κι όταν η παράσταση κλείσει τελικά
όλα μοιάζουν με βεγγαλικά
η ζωή κι ο θάνατος είναι θεατρίνοι
και γελούν από το καμαρίνι

Σφύριξε χαρούμενα μπορείς
δες τη φωτεινή πλευρά της ζωής


.

Νυστάζω και μαντινάδα....περίπου...

Νυστάζωωωωωωωωωωωωωωω..........

και ένα μήνυμα που μου στείλανε στο κινητό και μου άρεσε
είναι και παρηγοριά στα βάσανα... π.χ. την νύστα!

Όσα κι αν έχει βάσανα
να μην το βάζεις κάτω
σκέψου να ήσουνα αρνί
ετούτο το Σαββάτο!!!

:-)

.

Άγγελος (και πάλι) στο προσκήνιο!

Καιρό έχω να γράψω για τον Άγγελο. Καιρό έχω να γράψω γενικά.
Πίστεύω πάντως ότι όταν δεν γράφω, είναι καλύτερα για μένα, γιατί είτε περνάω καλά, είτε περνάω δημιουργικά. Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία.
Αφορμή για να γράψω σήμερα είναι κατα αρχήν, το ότι έχω χρόνο μπροστά στον υπολογιστή που συνήθως δεν τον έχω και κατά δεύτερον, το ερέθισμα. Το ότι με πήρε δηλαδή η αδερφή μου και μου περιέγραφε το ότι ο μικρός ήθελε να παίξει σκάκι (ναι το καμάρι μου, παίζει σκάκι λίγο πριν κλείσει τα 5!), αλλά δεν είχε παρέα και με αναζήτησε!

Οπως είναι φυσικό, πήρα μερικούς πόντους μπόι από την περηφάνια μου. Άσχετο το ότι νομίζω ότι αν ήμουν εκεί μαζί του, δεν θα ήθελα και τόσο πολύ να παίξω σκάκι!

Αυτό που θέλω να πω, είναι ότι τον αγαπάω τον μασκαρά, παρόλο που είναι σε μια άχαρη ηλικία για τα γούστα μου. Κι ότι κι εκείνος με αγαπάει, παρόλο που ενδίδω σπάνια στις επιθυμίες του και μόνο για λίγο.
Μερικές φορές φοβάμαι ότι τα χρόνια που ασχολήθηκα με εθελοντικές οργανώσεις για παιδιά, έδώσα τόσα πολλά από τον εαυτό μου, που τώρα έχω στερέψει. Από την άλλη όμως σκέφτομαι, ότι είμαι ακόμα ένα παιδί(αποδυκνείεται αυτό κάθε μέρα, μπορώ να γράψω και άρθρο γιαυτό), οπότε όταν μεγαλώσει ένα-δυο χρονάκια ακόμα (ήδη φαίνεται πλέον ότι είναι αγοράκι) δεν μπορεί, όλο και θα υπάρχουν παιχνίδια που θα αρέσουν και στους δυο μας!

Χαμόγελο!

Να ξεχωρίζουν οι καρδιές...

Μ' αρέσουν οι μαντινάδες.
Μερικές μ' αρέσουν περισσότερο.
Διάβασα μόλις μία...

Έπρεπε να 'ναι γυάλινοι
οι μπέτες των αθρώπω...
Να ξεχωρίζουν οι καρδιές
που αξίζουνε τον κόπο...

.

Γιατί περισσεύει τόσος μήνας στο τέλος των χρημάτων????

Γιατί περισσεύει τόσος μήνας στο τέλος των χρημάτων????

Γλυκόπικρο χαμόγελο ή και γέλιο ανάλογα την ψυχολογική διάθεση.
Αυτό το χιούμορ άραγε το καταλαβαίνει ο κύριος Παπανδρέου, ο κύριος Σαμαράς ή ο κύριος Βοσκόπουλος? Τώρα πως μου ήρθε ο βοσκόπουλος? Ο κύριος Βοσκόπουλος χρώσταγε 5 εκατομμύρια και έληξε το ζήτημα πληρώνοντας 5 χιλιάδες. Ο θείος ενός ξαδέρφου, μιας φίλης μου, χρωστάει 800 χιλιάδες και του παίρνουνε το σπίτι. Φαίνεται ο κύριος Βοσκόπουλος δεν είχε σπίτι να του πάρουν!

Τελικά είναι πολλοί οι άστεγοι στην Ελλάδα…. Αν δεν υπήρχαν οι πιστωτικές και τα δάνεια, θα έβγαινε ο μήνας? Αν λοιπόν κινούμαστε με όσα χρήματα έχουμε στην τσέπη μας, ποιος θα είχε να πληρώσει ενοίκιο? Άρα οι περισσότεροι ενοικιαστές είναι άστεγοι.

Αν ο κύριος Παπανδρέου ήθελα πραγματικά να σώσει την χώρα, θα έλεγε «τα λεφτά μου τα δίνω για την Ελλάδα». Ή αν δεν έχει λεφτά ας δώσει το σπίτι του. Ή είναι άστεγος και ο κύριος Παπαντδρέου? Αν όλοι οι έχοντες και προνομιούχοι αυτής της χώρας έδιναν τα χρήματα τους, δεν θα σωνόταν η Ελλάδα? Άσε που αν έκανε μια τέτοια κίνηση ο κύριος Παπαντρέου, εγώ δεν θα ένοιωθα τόσο μ.λακ.ς όταν θα μου έλεγε ότι πρέπει να πληρώσω συνεχώς περισσότερους φόρους κι όχι μόνο.

Θα μου πεις γιατί να δώσει τα λεφτά του ο Παπανδρέου? Με την ίδια λογική γιατί να δώσω εγώ τα λεφτά μου για την Ελλάδα? Να το θέσω αλλιώς. Αν είμαστε μέλη μιας οικογένειας, η οποία χρωστάει ένα ποσό, δεν θα δίναμε χρήματα όλα τα μέλη της οικογένειας, για να πληρωθεί το χρέος? Αν το ποσό είναι μεγάλο, δεν θα δώσει αυτός που έχει τα περισσότερα χρήματα, ένα μεγαλύτερο ποσό από τα υπόλοιπα μέλη?

Σε αυτούς μου τους συλλογισμούς λέω “τέλος πάντων”. Και νομίζω έτσι λένε και οι περισσότεροι. Προσπαθούν, τις μέρες που περισσεύουν στο τέλος των χρημάτων, να τα βολέψουν όπως-όπως. Άντε κανένας να μην πληρώνει τα διόδια, μέχρι να βγει ο μπαμπούλας και να ψηφίσει νόμο που λέει «αν δεν πληρώσεις, θα μπεις φυλακή»! Γιατί λέει δεν βοηθάς να σωθεί η Ελλάδα! Πως ρε φίλε να βοηθήσω, αφού δεν έχω να πληρώσω! Και που έχω ακόμα ένα πιάτο φαί, τα είπαμε πιο πάνω, οφείλεται στις πιστωτικές. Αλλά… τέλος πάντων!

Σε αυτό το «τέλος πάντων» «πατάει» ο κύριος Παπανδρέου και μας «πατάει»!

Απλοϊκά όλα αυτά θα μου πείτε και θα συμφωνήσω. Άλλωστε η ζωή είναι απλή, εμείς την κάνουνε σύνθετη…


.

ωραία που είναι τα παιχνίδια!

Με αφορμή κάτι που είδα ανάμεσα στα παιχνίδια της βαφτιστήρας μου, ξύπνησαν θολές αναμνήσεις από την παιδική μου ηλικία και προσπαθώντας να θυμηθώ περισσότερα και ρωτώντας τους ενήλικους γύρω μου, η μια ανάμνηση έφερνε την άλλη και δεν ξέρω γιατί ενθουσιάστηκα με το πόσα πολλά πράγματα υπάρχουν μέσα στο μυαλό μας, χωρίς να το ξέρουμε πολλές φορές. Έτσι εξηγείται και το πώς οι άνθρωποι που παθαίνουν άνοια, σου λένε πράγματα από τη ζωή τους που αν τους ρώταγες πριν αρρωστήσουν, δεν θα θυμόντουσαν σε καμία περίπτωση.

Το παιχνίδι λοιπόν που ήταν και η αφορμή να γράψω αυτό εδώ το κείμενο, ήταν ένα παιχνίδι κάτι σαν μαντεία ή ψυχογράφημα!!! Φτιάχναμε με χαρτί ένα περίεργο σχήμα (σαν αυτό της φωτογραφίας) και γράφαμε απ’ έξω αριθμούς και στη μέσα μεριά γράφαμε χαρακτηρισμούς ή «μαντεψιές». Μετά αυτός που είχε φτιάξει το παιχνιδάκι της φωτογραφίας, το προσάρμοζε στα δάχτυλα των χεριών του και σε ρώταγε να του πεις έναν αριθμό. Ξεκινούσε να μετράει μέχρι τον αριθμό που του είπες και σε κάθε αριθμό που έλεγε, ανοιγόκλεινε ταυτόχρονα τα δάκτυλα του. Μόλις τελείωνε το μέτρημα, διάβαζε ότι ήταν γραμμένο στο σημείο του χαρτιού που έμενε ανοιχτό (την μαντεψιά ή τον χαρακτηρισμό) Μπορεί βέβαια να μην τα θυμάμαι και καλά… Είναι από τα παιχνίδια που δεν μου πολυάρεσαν νομίζω, γι αυτό μάλλον δεν θυμάμαι και πολλά.

Ένα άλλο παιχνίδι που μου άρεσε πολύ, ήταν τα «σκατουλάκια»….Το όνομα του παιχνιδιού πρέπει να είναι διαφορετικό, αλλά εμείς στην γειτονιά που μεγάλωσα, έτσι το λέγαμε. Ή τουλάχιστον εγώ έτσι το έμαθα και δεν γνωρίζω πως προέκυψε ή ποιανού έμπνευση ήταν. Έχουμε λοιπόν μερικές πέτρες και τις βάζουμε την μία πάνω στην άλλη (όσο πιο πλακέ πέτρες έχουμε, τόσο πιο εύκολο είναι να φτιάξεις τον πύργο με τις πέτρες ή όπως λέγαμε εμείς τα «σκατουλάκια») Ένας τα «φυλάει» και οι υπόλοιποι ρίχνουν με τη σειρά μια μπάλα από κάποια απόσταση και προσπαθούν να ρίξουν τα «σκατουλάκια» Με το που κάποιος το καταφέρνει, αυτός που τα φυλάει παίρνει την μπάλα και την ρίχνει προσπαθώντας να πετύχει κάποιον από τα υπόλοιπα παιδιά. Όσο κυνηγάει τα παιδιά ή την μπάλα (σε περίπτωση που την ρίξει και δεν πετύχει κανέναν), οι υπόλοιποι κάνουν απόπειρες να ξαναστήσουν τα «σκατουλάκια». Αν τα καταφέρουν να φτιάξουν τον πύργο με τις πέτρες, πριν χτυπήσει κάποιον με την μπάλα, τότε τα φυλάει το ίδιο παιδί, αλλιώς αυτός που τον πέτυχε η μπάλα και το παιχνίδι ξεκινάει και πάλι από την αρχή.

Άλλα παιχνίδια είναι τα «τσιγαροποτά» ή το «δηλητήριο». Κυνηγητό και τα δυο παιχνίδια, που ένα παιδί κυνηγάει τα υπόλοιπα. Αν πιάσει κάποιο από τα παιδιά τότε αλλάζουν και κυνηγάει το παιδί που πιάστηκε. Για να μην πιαστεί κάποιος, πρέπει να προλάβει να φωνάξει μια μάρκα τσιγάρου στο πρώτο παιχνίδι ή τη λέξη «δηλητήριο» στο δεύτερο παιχνίδι. Σ’ αυτήν την περίπτωση πρέπει να μείνει ακίνητος μέχρι κάποιος άλλος να έρθει στο πρώτο παιχνίδι να τον ακουμπήσει και να φωνάξει ταυτόχρονα μια μάρκα ποτού ή στο 2ο παιχνίδι να περάσει κάτω από τα πόδια του ακινητοποιημένου.

Λίγο ξενέρωτο να προσπαθείς να εξηγήσεις με λόγια ένα παιχνίδι. Αυτό που σίγουρα δεν μπορώ να πω με λόγια, είναι το πόσο ωραία περνούσαμε! Παιχνίδι όλη μέρα και δεν χορταίναμε και δεν κουραζόμασταν ποτέ! Και τώρα που είπα δεν κουραζόμασταν, θυμάμαι το «πείραμα» που είχε κάνει κάποια φορά ο πατέρας μου. Ενώ ήμουν όλη μέρα έξω και παίζαμε με τα παιδιά της γειτονιάς, δεν άφησε την μητέρα μου να με φωνάξει να μαζευτώ στο σπίτι και περίμενε ότι κάποια στιγμή θα βαρεθώ και θα μπω από μόνη μου. Περιττό να πω ότι τελικά βγήκε η μάνα μου και με φώναξε να μπω μέσα. Βέβαια έχω το δικαιολογητικό, ότι δεν έμεινα μόνη μου έξω. Ήταν κι ένα άλλο παιδί που ναι μεν το φώναζε η μάνα του, εκείνο όμως δεν την άκουγε. Οπότε όσο είχα παρέα, συνέχιζα και έπαιζα κι αφού δεν με φωνάζανε κιόλας… Μερικές φορές αναρωτιέμαι αν δεν έβγαινε η μάνα μου, θα σταματάγαμε κάποια στιγμή να παίζουμε? :-)

Να σκεφτόμαστε και μετά να μιλάμε κύριε Ρέππα!!!

Διαβάζω στο in.gr

"
Για αντικοινωνική συμπεριφορά έκανε λόγο ο υπουργός Υποδομών Δημήτρης Ρέππας, αναφερόμενος σε όσους δεν πληρώνουν διόδια ή αρνούνται να ακυρώσουν εισιτήριο στα μέσα μεταφοράς.

Μιλώντας στη Βουλή, ο υπουργός προανήγγειλε κυβερνητική πρωτοβουλία για το ζήτημα.

«Είναι αντικοινωνική και συνιστά δολιοφθορά καθώς υπονομεύουν τόσο τη βιωσιμότητα των αστικών συγκοινωνιών όσο και τις θέσεις των εργαζομένων» εξήγησε.
"

http://news.in.gr/greece/article/?aid=1231076875




Για σκεφτείτε λίγο κύριε Ρέππα, τι λέτε για τους πολίτες που διαμαρτύρονται και μετά σκεφτείτε τι κάνετε εσείς στους πολίτες...
Νομίζω ότι αν το σκεφτείτε λίγο θα δείτε ότι η δική σας (και όλων των πολιτικών της κυβέρνησης) η συμπεριφορά είναι αντικοινωνική και συνιστά δολιοφθορά καθώς υπονομεύει τόσο τη βιωσιμότητα των πολιτών όσο και τις θέσεις τους στην εργασία τους!!! Για προσέχετε τι λέτε! Έλεος!

.