Συνειδητοποιώντας το μεγαλείο ενός καλού ανθρώπου...

Ο Βέγγος δεν ήταν από τους αγαπημένους μου ηθοποιούς! Ηταν ταινίες που λάτρευα το πως έπαιζε κι ήταν άλλες ταινίες του, που βαριόμουν αφόρητα. Δεν έχω καταφέρει να δω ολόκληρη ταινία με τον περιβόητο θουβου!!!
Γενικά όμως, από συνεντεύξεις του ή δηλώσεις του ή από ανθρώπους που τον είχαν γνωρίσει, είχα πολύ καλή άποψη, τον συμπαθούσα, μου ήταν αγαπητός, είχα την αίσθηση ότι είναι ένας γλυκός άνθρωπος. Αυτό όμως που μου έκανε την περισσότερη εντύπωση και με έκανε να γράψω, ήταν το εξής:

Από εχθές που μαθεύτηκε η είδηση του θανάτου του, βλέπω μια πίκρα σε όλους τους ανθρώπους. Σε όλους. Δεν υπήρχε περίπτωση να μην το μάθει κανείς, αν μιλούσε έστω και για λίγο με κάποιον. Ανεξάρτητα με το ποιος ήταν αυτός ο κάποιος. Εχθές όπου και να βρισκόμουν, με όποιον και να μίλησα, όλοι μου έλεγαν αυτό, «πέθανε ο Βέγγος». Δεν θυμάμαι ποτέ ξανά κι ειδικά τα τελευταία χρόνια, που εγώ τουλάχιστον διακρίνω μια αδιαφορία στον κόσμο για το τι συμβαίνει γύρω του, δεν θυμάμαι λοιπόν να είδα τόσο έντονο και μαζικό ενδιαφέρον ανθρώπων για κάποιον άλλον άνθρωπο. Ηλικιωμένους ή νέους, άντρες ή γυναίκες, θεατρόφιλους ή μη, φίλους ή ακόμα και αγνώστους που απλά έτυχε να πιάσεις την κουβέντα στο δρόμο και η αφορμή ήταν αυτή: «Πέθανε ο Βέγγος»

Ένα ταπεινό αντίο κι από μένα καλέ μου άνθρωπε…

.