Το Φώναξε Κανείς, μου ήρθε πριν από χρόνια. Έψαχνα να βρω ένα όνομα να φτιάξω ένα email. Ένα email που να μην φαίνεται το όνομα και τίποτα προσωπικό, για να το χρησιμοποιώ στις επικοινωνίες μου στο internet. Μου ήρθε αυθόρμητα κι ήταν τελικά κάτι που με εκφράζει. Από όποια πλευρά κι αν το πάρεις.
Είναι γεγονός ότι κάνω πολλές ερωτήσεις. Όταν γνωρίζω νέους ανθρώπους, όταν οι φίλοι, μου λένε κάποιο πρόβλημα τους, όταν μου εξιστορείς κάτι που δεν κατάλαβα ή κάτι που έχεις δυσκολία να εκφράσεις. Άρα το ερωτηματικό του τίτλου, δείχνει ένα μέρος του χαρακτήρα μου!!!
Όταν είμαι μέσα, βαθειά χωμένη στη μιζέρια μου, ψάχνω οτιδήποτε γύρω μου, μια κουβέντα, ένα χαμόγελο, έναν ψίθυρο που θα με τραβήξει και πάλι έξω στο φως. Στον παραμικρό θόρυβο λοιπόν που ακούω, γυρίζω γύρω γύρω το κεφάλι σαν περισκόπιο και ρωτάω «Φώναξε Κανείς?»
Όταν σκέφτομαι όλα τα στραβά και παράλογα που συμβαίνουν παντού γύρω μας και που δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι συμβαίνουν στην πραγματικότητα, ρωτάω «Φώναξε Κανείς?»
Όταν ακούω πιστσιρίκια να παίζουν, τρέχω προς το μέρος τους και ρωτάω «Φώναξε Κανείς?»
Όταν θέλω να αδιαφορήσω για αυτά που λες, για να μην εκνευριστώ, ρωτάω «Φώναξε Κανείς?»
Όταν θέλω να σου κόψω τη φόρα ή να κάνεις ησυχία ρωτάω «Φώναξε Κανείς?»
Όταν ακούω το όνομα μου, ρωτάω «Φώναξε κανείς?»
Σε κάθε περίπτωση βέβαια η ερώτηση γίνεται, με τα ανάλογα ύφος και τόνο στη φωνή.
Άρα το «Φώναξε Κανείς?» με αντιπροσωπεύει. Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά που αράδιασα πιο πάνω, τώρα τα σκαρφίστηκα. Τότε που υιοθέτησα το «Φώναξε κανείς», απλά έψαχνα μια έξυπνη ατάκα, μου ήρθε αυτή που ίσως δεν είναι και τόσο έξυπνη αλλά μου άρεσε και έτσι έφτιαξα το email. Χωρίς δεύτερη σκέψη. Από τότε, το έχω αγαπήσει και κατά καιρούς το αναλύω επιστημονικά, ψυχολογικά και λογικά (πήρατε μια ιδέα πιο πάνω) για το τι μπορεί να σημαίνει, για το πόσο ταιριαστό είναι με μένα και το πόσο μου πάει!!! Δεν συμφωνείτε?
Πως? Δεν άκουσα, πως είπατε? Φώναξε κανείς?
