Κι όμως ο Άγγελος έχει παρελθόν....

Μπήκα σε ένα παλιό κλαμπ που είχα γράψει μερικές φορές σχετικά με τον ανιψιό μου τον Άγγελο. Πράγματα που έκανε, που έλεγε σε αυτά τα 4 χρόνια της ζωής του (27 του μηνός γίνεται ακριβώς 4)
Μου άρεσε πολύ που έβλεπα πότε π.χ. μίλησε ή και πράγματα που είχα ξεχάσει ότι τα έκανε και τα ξαναθυμήθηκα. Είπα λοιπόν, αφού το άνοιξα αυτό το μπλογκ που το άνοιξα, γιατί να μην τα γράψω εδώ, που και πιο πιθανό είναι να το διαβάσει κάποιος που ξέρει και τον Άγγελο και ίσως με παρακινήσει να γράφω συχνότερα.
Ξεκινάω λοιπόν με το πιο πρόσφατο. Μάλλον πρέπει να ξεκινήσω με το πιο παλιό για να υπάρχει και μια λογική σειρά. Το 2007 λοιπόν, μίλαγα καθημερινά με μια φίλη μου την Μάνια, η οποία άρχισε να γράφει για τον Άγγελο και η οποία στην τελική είναι και αυτή που μου έβαλε και το ζιζάνιο να γράψω.

Είχε γράψει λοιπόν στις 3/7/2007 και ώρα Ελλάδας 17:13

«Το Αγγελούδι περπατάει! Τι περπατάει δηλαδή? Πετάει! Εκτοξεύεται στο φεγγάρι και χοροπηδάει πάνω στη γραβιεροειδή επιφάνειά του. Φοράει το σκαφανδράκι του και κάνει βόλτες!
Και πώς του πάνε τα άσπρα. Ο μικρός μας αστροναύτης/εξερευνητής κάνει μικρά βηματάκια και ταυτόχρονα μεγάλα βήματα για την ανθρωπότητα.
Περιπλανιέται, περιεργάζεται, σκοντάφτει, κωλοκάθεται, γονατίζει, αρπάζεται με τα χέρια και ξανασηκώνεται και δώστου απ'την αρχή.

Σαν σουρώνω πέφτω κάτω και λασπώνομαι
σαν σουρώνω πέφτω κάτω και λασπώνομαι
βάζω μπρoς τα δυο μου χέρια και σηκώνομαι
βάζω μπρoς τα δυο μου χέρια και σηκώνομαι

Τα παιδιά της γειτονιάς σου με πειράζουνε
τα παιδιά της γειτονιάς σου με πειράζουνε
πάλι μεθυσμένος είσαι μου φωνάζουνε
πάλι μεθυσμένος είσαι μου φωνάζουνε

Τα παιδιά της γειτονιάς σου τα μπαγάσικα
τα παιδιά της γειτονιάς σου τα μπαγάσικα
θα τα πιάσω να τα δείρω να ‘ναι χάσικα
θα τα πιάσω να τα δείρω να ‘ναι χάσικα»

Στις 4/7/2007 και ώρα 18:15 έγραψε και αφού της είχα δείξει φωτογραφία του Άγγελου από της αποκριές που τον είχαν ντύσει λαγουδάκι

«Το Αγγελουδίνι, το στρογγυλό τροφαντό κι αξιοτσίμπητο αυτό μικρό ανθρωπάκι ντύθηκε λαγουδάκι, κουνελάκι, κάτι άσπρο τέλος πάντων με μεγάλα αυτιά κι ένα κίτρινο παπιόν !
Μα και κελεμπία να του φορέσουν αυτού του παιδιού θα του πηγαίνει.
Απίστευτο ταλέντο να είσαι τόσο όμορφος που να ομορφαίνει το ρούχο πάνω σου.
Τι ήταν αυτή η κουνελοστολή πριν φορεθεί από τον Αγγελο?
Ενα ταπεινό κομμάτι ύφασμα κρεμασμένο και παραπεταμένο στην κρεμάστρα κάποιου μαγαζιού ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα ποταπά υφάσματα, ραμμένα και κομμένα σε σχήματα και χρώματα χωρίς κανένα ενδιαφέρον.
Αλλά μια μέρα του γέλασε η τύχη και είχε την τιμή να φορεθεί από αυτό το μικρό μωρέλι, το γλυκό σα μέλι !
Κι έκτοτε έγινε η διάσημη "λαγουδοστολή που φορέθηκε από τον Αγγελο" κι όλοι της ζητάνε αυτόγραφα !
Κι έζησε αυτή καλά κι εμείς καλύτερα»